Język witryn internetowych

Autorzy stron internetowych powinni wiedzieć jak deklarować język dokumentu lub porcji tekstu w technologii sieciowej, której używają. Większość formatów opartych na XML, takich jak XHTML, SVG, SSML, etc. wykorzystują atrybut xml:lang, który jest zdefiniowany w specyfikacji XML, ale istnieją również inne znaczniki, np.: atrybut lang w HTML.

Autorzy stron internetowych muszą zwracać uwagę na to czy powinni zdefiniować różnice pomiędzy deklaracją języka dokumentu lub porcji tekstu, który ma być przetworzony a deklaracją odbiorców dla których tekst jest przewidziany (tzn. metadane). Można stosować do tego celu różne podejścia np.: w (X)HTML. Nie należy również mylić deklaracji języka z deklaracjami skryptu lub kodowania znaków.

Autorzy stron i webmasterzy powinni również wiedzieć jak używać wartości w atrybutach języków. Obecnym standardem specyfikacji W3C jest stosowanie zasad zawartych w BCP 47, który wymienił starsze standardy takie jak: RFC 3066 i RFC 1766 oraz dostarcza o wiele więcej informacji niż informacje o krajach i językach ISO. Powinno się również przeglądać znaczniki języka określone w IANA Language Subtag Registry aniżeli korzystać jedynie ze specyfikacji ISO.

Webmasterzy i osoby pracujęce z serwerami powinni usatawić serwer tak, aby wysyłał informacje HTTP powiązane z językiem razem z wymaganymi plikami. Odbywa się to przeważnie jako część negocjowania treści, kiedy to serwer wysyła użytkownikowi jedną, lub więcej alternatywnych wersji dokumentu zależnie od ustawień przeglądarki użytkownika.

Kiedy do serwera wysyłane jest zapytanie, użytkownik dokonujący zapytania przeważnie wysyła informacje o preferencjach językowych. Serwer może użyć tych informacji aby przesłać wersję dokumentu zgodną z językiem użytkownika, jeśli taka wersja jest dostępna.

Użytkownicy końcowi powinni wiedzieć jak sprawdzić czy preferencje językowe przeglądarek są poprawnie ustawione i jak je poprawnie ustawić.

Webmasterzy powinni wiedzieć jak ustawić serwer aby poradził sobie z negocjacją języka treści.

Projektanci stron internetowych i developerzy mający do czynienia z wielojęzycznymi stronami powinni rozważyć jak pokierować użytkowników do właściwych zasobów.

W niektórych przeglądarkach użytkownicy mogą wybrać rodzaj stylu poprzez odpowiednie selektory, które mają być użyte z konkretnym językiem. Na przykład, w dokumencie angielskojęzycznym który ma w sobie fragment w języku tajlandzkim, użytkownik może przypisać konkretną czcionkę dla języka tajlandzkiego, odpowiednią wysokość linii lub inne właściwości. Wystarczy tylko oznaczyć odpowiedni fragment tekstu jako język tajlandzki.

W CSS, deweloperzy arkuszy stylów mogą wykorzystać takie selektory we właściwości content do automatycznego określenia języka dokumentu, do którego prowadzi odnośnik.

Deweloperzy schematów i specyfikacji powinni rozważyć czy format który projektują zawiera znaczniki umożliwiające autorom stron określanie głównego języka dokumentu i zmianę języka w poszczególnych częściach dokumentu.

Schema or specification developers should also be clear when it Deweloperzy schematów i specyfikacji powinni również wiedzieć kiedy właściwe jest zastosowanie znacznika xml:lang w formatach opartych na XML a kiedy powinni stworzyć inny atrybut lub element z informacją o języku. appropriate to use xml:lang in XML-based formats, and when they should create a different attribute or element to specify language information.