Znaki czy znaczniki?

Niektóre znaki Unicode nie nadają się do użytku razem ze znacznikami

Następująca tabela podaje listę znaków, których (według Unicode in XML & Other Markup Languages) nie należy stosować w kontekscie znaczników. Zamiast tego powinieneś stosować znaczniki.

Szczególnie znaki sterujące osadzaniem dwukierunkowym często wprawiają w zakłopotanie. Są takie miejsca, gdzie trzeba ich używać, żeby uzyskać odpowiednio uporządkowany dwukierunkowy tekst w językach napisanych w pismach pisanych od prawej do lewej, jak pismo arabskie, hebrajskie, taana itp. Są to miejsca, gdzie pewien element nie pozwala na wewnętrze znaczniki, jak np. element title. Tam gdzie istnieją znaczniki, powinieneś ich używać. Szczegółowe informacje o tym znajdziesz w Unicode controls vs. markup for bidi support. Rekomendacje, jak stosować znaki sterujące osadzaniem w sytuacjach kiedy znaczniki nie mogą być użyte, znajdziesz w Using Unicode controls for bidi text.

Inne znaki Unicode są OK

Następująca lista nie jest zupełna. Znajdziesz w niej niektóre przykłady znaków Unicode, które nadają się do stosowania dodatkowo do znaczników, żeby dostarczyć informacji o tekscie.

Znaki kompatybilności różnią się w ich stosowalności

Wyciąg z Unicode in XML & Other Markup Languages:

Standard Unicode podaje mapę kompatybilności dla niektórych znaków. Mapy kompatybilności wskazują relację do innego znaku, ale dokładny charakter tego stosunku różni się. W niektórych przypadkach ten stosunek oznacza „bazuje na”, w innych przypadkach określa właściwość. Kiedy tekst zostaje oznaczony znacznikami, może mieć sens zmapowanie niektórych z tych znaków z ich kompatybilnymi odpowiednikami i odpowiednymi znacznikami. Ważnym jest rozumieć naturę różnic pomiędzy znakami i ich kompatybilnymi odpowiednikami oraz kontekst, w którym te różnice się liczą. Nie zaleca się stosować map kompatybilności bezkrytycznie.

Następująca tabela podaje niezupełną listę przykładów.